Ebû Bekir Şiblî (r.aleyh), bir gün yolda giderken buldukları bir
ceviz için kavga eden iki çocuk görür. Şiblî, bu cevizi onlardan alıp:
“–Biraz sabredin de bu cevizi ikinize paylaştırayım!..” der.
Sonra cevizi kırar, fakat cevizin içi boş çıkar. Tam o sırada:
“–Eğer gerçekten paylaştırıp kısmet dağıtan biriysen, şimdi bunu
taksim etsene!” diye bir nidâ gelir. Şiblî mahcub olur ve:
“–Bütün bu kavga, içi boş bir ceviz ve kuru bir «hiç»
içinmiş!...” der. (Attar, s: 661)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder